فقط به خاطر رهبری

فقط به خاطر رهبری محمد جعفر بهداد:ادامه پذیرش آقای هاشمی رفسنجانی از سوی مردم و تداوم جلوس ایشان بر کرسی ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام، تا زمانی که رهبر انقلاب مصلحت بدانند ممکن است.

آقای هاشمی رفسنجانی، فرصت بزرگ و تعیین کننده ای به نام سخنگاه نماز جمعه تهران را به نفع جریانی مدیریت کرد که مدتهاست تلاش می کنند «ثبات» نظام جمهوری اسلامی را نفی و ایران اسلامی را «بحران زده» و فاقد مزیت های یک حکومت مردم سالار، اخلاقی و قانونمند معرفی کنند.
مصلحت سنجی کسی که خود را یار امام و انقلاب می داند، در خطبه های اول و دوم نماز جمعه دیروز تهران، کاملا به نفع اقلیت سیلی خورده از جمهوریت مسلمان و انقلابی گرایید تا این بار نیز سناریویی برای معرفی یک فرد به عنوان نجات دهنده کشور و نظام از بحران های موهوم شکل بگیرد.
در تعریف آقای هاشمی رفسنجانی، «مردم» بخشی از آن اقلیتی هستند که در انتخابات از اکثریت، پاسخ منفی شنیدند و نتیجه این انتخابات قانونی را نپذیرفتند. از این زاویه، همه عناصری که شورش علیه قانون را طراحی، مدیریت، اجرا و حمایت کردند و به همین علت با آنها برخورد محدود کننده شد، شاخص مردم – در تعریف خطیب جمعه تهران – هستند که برخورد قانونی با آنها نشانه فقدان آزادی و دموکراسی و اخلاق و انصاف در کشور می باشد، آیا واقعا چنین است؟ آیا این نتیجه گیری غلط و غیرمنطقی ناشی از برخورد هیجانی و عاطفی با مسایل راهبردی و کلان کشور نیست؟
اگر ارایه این نوع تفسیرها از «مصلحت نظام» از سوی آقای هاشمی رفسنجانی تداوم یابد، بیم آن می رود که افکار عمومی نسبت به مظلومیت عنصر «مصلحت» در اداره امور کشور دچار تردید و عدم اعتماد شوند و شکل گیری چنین تصور عمومی ، خطر کمی نیست.
مردم ما چندی پیش شاهد بودند موقعیت سیاسی و اجتماعی آقای هاشمی رفسنجانی به علل مختلف در پایین ترین سطح خود قرار گرفت و بسیاری از تحلیل گران پیش بینی های تلخی برای آینده سیاسی ایشان می کردند، اما همگان دیدیم که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، «مصلحت نظام» را در ترمیم تصویر مخدوش یار دیرین خود دید و به تعبیری او را از خطر بزرگ بدنامی مطلق در جامعه نجات داد.
در حالی که مردم ایران به علت موضع خردمندانه رهبری، حرمت آقای هاشمی رفسنجانی را حفظ کرده و از ایشان توقع قدرشناسی از نظام را داشتند، روز جمعه شاهد موضع گیری دشمن شاد کن وی با ارایه تعریف نادرست و تصویری ناهنجار از جمهوری اسلامی بودند.
نقد تحلیل وضعیت موجود براساس تعریف خاص از مردم، قانون و علما، با هدف القاء بحرانی بودن وضعیت کشور و تاکید بر ضرورت آزادی طراحان شورش و اغتشاش به عنوان راه خروج از بحران مذکور، موضعی صادقانه و دلسوزانه به نظر نمی رسد.
ادامه پذیرش آقای هاشمی رفسنجانی از سوی مردم و تداوم جلوس ایشان بر کرسی ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام، تا زمانی که رهبر انقلاب مصلحت بدانند ممکن است، اما معنای تدبیر و تحمل نظام، فراموش شدن نقش محوری بعضی ها در تردید افکنی در سلامت انتخابات و صحنه گردانی رقابت انتخاباتی به نفع جریان ضد دکتر احمدی نژاد و سکوت تشویق آمیز در برابر اغتشاشات خیابانی نیست.
از این رو چهره های مذکور به گونه ای صحبت نکنند که ملت ایران دچار آلزایمر حاد و برگشت ناپذیر شده است، بلکه باید بدانند امکان ادامه حیات سیاسی آنها با اراده مقام عظمای ولایت و رهبری فراهم شده و همه چیز در این رابطه به نظر معظم له بستگی دارد.