رفتارشناسی سیاسی "مهدی کروبی

دفتر پژوهش و بررسیهای خبری-حمزه عالمی:طبق آنچه گذشت رفتار سیاسی کروبی طی ماههای اخیر نه تنها مخالفت آشکار با نظام جمهوری اسلامی بوده بلکه نامه نگاری کذایی او آثار منفی زیادی در جامعه داشته است.

رصد کردن نمودار فعالیت‌های سیاسی کروبی طی سالهای اخیر نشان دهنده نوعی تغییر و تحولات غیر منطقی است که علت آن را نمی‌توان در مسائل ظاهری دانست. هر چند فعالیت سیاسی حرکتی سینوسی بوده که تغییر و تحولات غیر منتظره‌ای بر آن حاکم است؛ اما هر فعالیت سیاسی از چارچوب نظری منسجمی برخوردار است که بر اساس آن می‌توان رفتار فعال سیاسی را تا حدی پیش بینی نمود.
مهدی کروبی که سابقه‌ی روشنی در مبارزات انقلابی دارد در سالهای پس از انقلاب نیز با اعلام دفاع از ارزش‌های انقلاب و نظام اسلامی فعالیت‌ زیادی در عرصه سیاسی کشور داشته است. این فعالیت‌ها طی سالهای اخیر بر اندیشه اصلاح طلبی و نقد فضای موجود استوار بوده است. هر چند اندیشه اصلاح طلبی که جریان دوم خرداد خود را مدعی آن می‌داند از انسجام و چارچوب منطقی استواری برخوردار نیست؛ اما مسیر کروبی در این محیط اندیشه و عمل سیاسی غیر منسجم، تا حدی مشخص بود. وی با انتقاد از رویکرد محافظه کارانه و قبول تفکرات اصلاحاتی نظیر گسترش جامعه مدنی، دفاع از حقوق زنان، نگاه باز در عرصه فرهنگی و... و مقدم دانستن دیدگاه ولی فقیه ، تاکید بر ارزش‌های انقلاب و اندیشه امام خمینی(ره) خود را اصلاح طلبی می‌دانست که به نظام و خط امام(ره) وفادار است.
در این میان اما مسائلی دیگر نیزتاثیرگذار بر رفتار سیاسی کروبی بود که مسیرتا حدی مشخص او را تحت الشعاع قرار می داد. آنچه در این زمینه اهمیت دارد اینکه شخص کروبی به جهت اینکه قصد داشت در فراگرد جریانات سیاسی جدید که خود را با عنوان جریان اصلاح طلبی معرفی می‌کردند، شیخوخیت خود را حفظ کند، می‌بایست نه تنها با دیدگاه‌های جدید که برخی از آنهاساختار شکنانه بود همراه شود بلکه نقش رهبری کننده و مدافع این اندیشه‌ها را در قبال نظام بر عهده گیرد و هر چند ایفای چنین نقشی تداعی کننده یک رفتار متناقض است؛ اما شخص کروبی منفعت حفظ جایگاه خود را در بین این اصلاح طلبان تندرو بر قباحت یک رفتار متناقض ترجیح داد. درست است که وی در جایگاه ریاست مجلس ششم گاهی در مقابل تندروها می‌ایستاد؛ اما بعد از اینکه از مقام سیاسی کنار رفت، هیچ اعتراضی به رفتار این افراد و جریانات نداشت و در راستای ایفای نقش شیخ اصلاحات با روی باز، مدافع حقوق و اندیشه‌های مبهم بسیاری از افراد اصلاح طلب رانده از قدرت بود.
اما کروبی نمی‌دانست که در فرایند ایفای چنین نقشی مبادی و مبانی آراء و دیدگاه خود نسبت به نظام را دچار ویرانی و تناقض نموده است. چرا که در طول این چند ساله عمل سیاسی وی به سمت قطع پیوند از اندیشه سنتی او و بدون برخورداری از اندیشه تندروهای اصلاح طلب، حاکم بر تصمیمات اوشد. کروبی صرفا به ایفای نقش شیخوخیت فکر می‌کرد بدون اینکه متوجه باشد از چه اندیشه ا‌ی دفاع می‌کند.
زمانیکه او در انتخابات دهم ریاست جمهوری شرکت کرد از خاستگاه اندیشه سنتی خود دست به عمل سیاسی زد؛ اما وقتی بعد از انتخابات با اندک رأی خود در مسیر غیر قانونی گام برداشت، از خاستگاه اندیشه‌ای جدید یا تندروانه اقدام به این کار نکرد؛ بلکه این رفتار نتیجه حاکم شدن عمل سیاسی منفعت اندیشانه ی وی بر تصمیمات او می‌باشد. رفتار کروبی بعد از انتخابات با قطع پیوند ازاندیشه سنتی، برخوردار از هیچ اندیشه منسجمی که منتج به عمل سیاسی منطقی می شود نبود؛ بنابراین سرگردان تر از همیشه با اینکه می دانست آراء وی بسیار پایین است، به موضوع تقلب در انتخابات و لزوم ابطال آن دامن زد و روزنامه تحت مسئولیت او هم لجام گسیخته در این مسیر حرکت کرد.
اقدام اخیر وی در نوشتن نامه به رئیس مجمع تشخیص مصحلت نظام و ادعای واهی آزار جنسیتی در بازداشتگاهها، برخاسته از عمل سیاسی منفعت اندیشانه بدون برخورداری از پشتوانه اندیشه ای منسجم- و نه لزوما درست _ است . اگر رفتار کروبی اندکی با یک اندیشه منطقی پیوند داشت می بایست رفتار وی هم در مسیر منطقی و قانونی طی شود. اینکه وی به جای نوشتن نامه بصورت محرمانه به ریاست قوه قضائیه، به رئیس مجمع تشخیص آن را نوشت و اولتیماتوم دادکه چنانچه تا ده روز جوابی نگیرد آن را منتشر می کند، نوعی عمل سیاسی رهیده از تفکر است. در اندیشه سیاسی چنین عملی یا به استبداد می انجامد و یا به آنارشی. و البته باید در مقابل آنار شیست هایی که مدعی شیخوخیت هستند با قاطعیت برخوردکرد؛ چرا که حتی در نظام های لیبرالی هم سرمنشاء آشوب و هرج و مرج می شوند. علاوه براین اقدام کروبی در انتشار ادعاهای کاذب خود در بیشتر قوانین ، جرم سیاسی تلقی شده است. ماده 4 لایحه قانون مجازات اسلامی که مربوط به جرم سیاسی است و طی جلسه 9 اردیبهشت 1387 به تصویب مسئولان عالی قضایی رسید، در بند سوم خود تصریح می کند:« نشر اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی از طریق سخنرانی در مجامع عمومی ، انتشار در رسانه ها، توزیع اوراق چاپی یا حامل های داده ( دیتا) و امکان آن » چنانچه با قصد مخالفت با نظام جمهوری اسلامی ایران صورت گیرد و متضمن خشونت نباشد جرم سیاسی محسوب و مرتکب به حبس از شش ماه تا دو سال یا اجبار به اقامت در محل معین یا منع از اقامت در محل معین از دو تاسه سال و محرومیت از حقوق اجتماعی به مدت پنج سال محکوم خواهد شد.
طبق آنچه گذشت رفتار سیاسی کروبی طی ماههای اخیر نه تنها مخالفت آشکار با نظام جمهوری اسلامی بوده بلکه نامه نگاری کذایی او آثار منفی زیادی در جامعه داشته است. نمونه عینی آن اعتراض برخی خانواده هایی است که فرزندان آنها طی آشوبهای اخیر بازداشت شده بودند. این افراد از بدنامی فرزندان خود در بین اقوام شکایت کرده و حتی اخباری مبنی بر ادعای حیثیت توسط آنان وجود دارد. بنابراین فردی که با برخورداری از رفتار سیاسی بدون پشتوانه فکری در مسیری سرگردان گام برمی دارد و دست به اقداماتی می زند که افکار عمومی جامعه را مشوش و ملتهب می کند را باید محاکمه واز صحنه سیاسی حذف و خانه نشین کرد، چرا که حرکت های آنارشی وی در عمل سبب بحران در جامعه شده و عواقب خطرناکی بدنبال دارد