خبرنامه دانشجویان ایران: مهدی عرفاتی// آیت الله حسینعلی منتظری، روحانی پرحاشیه دهه 60، شامگاه جمعه28آذرماه در سن 87سالگی درگذشت.
درباره اینکه آقای منتظری که بود و چه کرد و بعد او چه خواهد شد؟ گفته‌ها و ناگفته‌ها بسیار است، که گفتنی‌ها را باید به "تاکید" گفت و ناگفته ها را به "تشریح".
صفحات تاریخ انقلاب و هزاران برگ سند تاریخی عبرت آموزی که بازگوکننده ماجرای تلخ «عزل قائم مقام رهبری» در آن سالهای نفس‌گیر است، حکایت درد و رنج پیرمرد زنده دلی را زنده می کند که در برابر ساده انگاری و بی بصیرتی «حاصل عمرش» از خدا طلب مرگ کرد؛ بخوانید اوراق پربهای تاریخ نه چندان دور جمهوری غریبمان را که میرفت با نیرنگ عمروعاص‌ها و بی بصیرتی اشعری‌ها به سرانجام تلخ حکومت مظلوم علی(ع) دچار شود، که اگر نبود زعامت آن روح خدائی، آن می‌شد که نشد...
همانطور که گفتم، پرداختن به گذشته آقای منتظری و ماجرای مهم عزل ایشان توسط امام خمینی(ره)، چنانچه در یادداشت‌های گذشته به آن پرداختم، از این جهت حائز اهمیت است که جریانی سیاسی، مرموزانه و مزورانه قصد دارد با تحریف ظالمانه تاریخ، منکر همه وقایع تلخی شود که بواسطه بی‌بصیرتی و ساده‌انگاری قائم‌مقام رهبری، کام امام و امت را تلخ کرد. ماجرای دردناکی که زنده یاد سیداحمد خمینی در نامه‌ای به آقای منتظری از آن اینگونه یاد می کند: «یادتان هست در ملاقات آخر خود با امام، شما نیم ساعت حرف زدید و امام سکوت کردند. وقتی بلند شدید بروید، امام فرمودند: "بیشتر حرف‌های شما درست نبود، خدا انشاءالله مرا ببخشاید و مرگم را برساند." امام تنها همین دو جمله را فرمودند. آیا از خود پرسیده اید که چه کردید که امام، مرگ خود را از خدا خواسته است...»
قصدم این نیست که مباحث گذشته را تکرار کنم، هرچند که جا دارد بارها و بارها تکرار شود تا حافظه بر باد رفته برخی دوستان فراموشکار بازگردد، اما نوع واکنش برخی جریان ها، شخصیت ها و طیف های سیاسی به خبر درگذشت آقای منتظری و برخی رفتارهای عجیب و پیشگوئی های موهوم، حس نقادی حقیر را قلقلک داد تا بگویم آنچه گفتنی‌ست:
همانطور که گفتم، پرداختن به گذشته آقای منتظری و ماجرای مهم عزل ایشان توسط امام خمینی(ره)، چنانچه در یادداشت‌های گذشته به آن پرداختم، از این جهت حائز اهمیت است که جریانی سیاسی، مرموزانه و مزورانه قصد دارد با تحریف ظالمانه تاریخ، منکر همه وقایع تلخی شود که بواسطه بی‌بصیرتی و ساده‌انگاری قائم‌مقام رهبری، کام امام و امت را تلخ کرد. ماجرای دردناکی که زنده یاد سیداحمد خمینی در نامه‌ای به آقای منتظری از آن اینگونه یاد می کند: «یادتان هست در ملاقات آخر خود با امام، شما نیم ساعت حرف زدید و امام سکوت کردند. وقتی بلند شدید بروید، امام فرمودند: "بیشتر حرف‌های شما درست نبود، خدا انشاءالله مرا ببخشاید و مرگم را برساند." امام تنها همین دو جمله را فرمودند. آیا از خود پرسیده اید که چه کردید که امام، مرگ خود را از خدا خواسته است...»
قصدم این نیست که مباحث گذشته را تکرار کنم، هرچند که جا دارد بارها و بارها تکرار شود تا حافظه بر باد رفته برخی دوستان فراموشکار بازگردد، اما نوع واکنش برخی جریان ها، شخصیت ها و طیف های سیاسی به خبر درگذشت آقای منتظری و برخی رفتارهای عجیب و پیشگوئی های موهوم، حس نقادی حقیر را قلقلک داد تا بگویم آنچه گفتنی‌ست:
..............
لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید