دور برگردان واقعیت !
"حسام الدین برومند" امروز در یاداداشتی با "عنوان دوربرگردان واقعیت!" در روزنامه کیهان نوشت:نمی توان جامه انقلاب رنگین را بر قامت جمهوری اسلامی پوشاند و اساساً چنین ایده ای هیچ گاه متولد نخواهد شد و یا مرده به دنیا خواهد آمد.
آیا انجام کودتای مخملی در نظام جمهوری اسلامی ایران امکان پذیر است؟ این پرسشی است که این روزها برخی از فعالان سیاسی که هم حزبی ها و دوستانشان را در دادگاه و درجایگاه اتهام براندازی نرم علیه نظام می بینند به میان آورده اند و با ارایه مباحثی به اصطلاح تئوریک و آکادمیک در مقام پاسخ برآمده اند.
خلاصه و لب پاسخ به این پرسش هدفمند این است که نمی توان جامه انقلاب رنگین را بر قامت جمهوری اسلامی پوشاند و اساساً چنین ایده ای هیچ گاه متولد نخواهد شد و یا مرده به دنیا خواهد آمد. اما این پاسخ پلی است برای بیان اصلی و یک نتیجه گیری کلیدی و راهبردی به منظور توجیه افکارعمومی و در حمایت از همان چهره های سیاسی و دوستان گرمابه و گلستانی که روزگاری نه چندان دور بجای نشستن بر صندلی دادگاه بر مسند وکالت یا وزارت جلوس نموده بودند. این جماعت از پاسخ «خیر» به پرسش امکان کودتای مخملی در ایران صدور حکم تبرئه و آزادی متهمان از اتهام سنگین براندازی نرم علیه نظام را دنبال می کنند چرا که ظاهر قضیه بسیار ساده می نماید. وقتی که انقلاب رنگین قابلیت تحقق ندارد پس وجهی برای این اتهام باقی نمی ماند! و بی درنگ باید آزادی بازداشت شدگان را طلب کرد.
جالب اینجاست که در همین راستا سوال از امکان تحقق کودتای مخملی و براندازی نرم با شکل و قیافه ای به اصطلاح حقوقی نیز از جانب جماعتی که عنوان حقوقدان را یدک می کشند مطرح می شود: آیا عناوینی چون «براندازی نرم»، «کودتای مخملی»، «انقلاب رنگین» و... در قوانین موضوعه کشور آمده است و عنوان مجرمانه بر آنها بار می شود؟
جریان یاد شده اعلام می دارد از آنجاییکه قانونگذار این عناوین مجرمانه را پیش بینی نکرده و در قانون برای آن مجازات تعیین نشده است با فقد عنصر قانونی! مواجه هستیم! و بنابراین هیچ گونه جرمی اتفاق نیفتاده است و نتیجه نهایی اینکه وجهی برای اتهام بازداشت شدگان سیاسی باقی نمی ماند و بالفور باید شرایط آزادی آنها مهیا گردد!!
این یادداشت در پی آن نیست که مشخص کند بازداشت شدگان در حبس بمانند یا باید از زندان آزاد گردند چرا که ناگفته پیداست که دادگاه انقلاب که صالح به رسیدگی است و تاکنون چهارجلسه آن برگزار شده است می بایست درباره وضعیت بازداشت شدگان تصمیم بگیرد اما آنچه که محور اصلی این یادداشت را شکل خواهد داد حقیقتی است که در لابلای برخی از اظهارنظرها و نتیجه گیری ها که از طریق برخی نشریات و رسانه ها نیز به افکارعمومی پمپاژ می شود ذبح شده است. دراین باره گفتنی هایی هست که به اجمال بدان ها اشاره می شود:
1- بدون تردید انجام کودتای مخملی در جغرافیای نظام جمهوری اسلامی ایران امکان پذیر نیست و قابلیت اجرایی ندارد. چرا که ساختار نظام بر اساس دو رکن رکین جمهوریت و اسلامیت به گونه ای است که تحرکاتی را که با هدف براندازی نرم از سوی دشمنان خارجی و دنباله های داخلی آنها صورت می گیرد در مرحله جنینی و قبل از مرحله بلوغ خنثی می نماید. به تعبیر دیگر عمق استراتژیک جمهوری اسلامی مانع و رادع اصلی برای عینیت و به ثمر رسیدن انقلاب رنگین و یا کودتای مخملی است.
انقلاب رنگین بر پایه نظریه ها و ایده های ماکیاولیستی و ماتریالیستی بنا نهاده شده است تا با فریب و تدلیس توده ها بروز و ظهور نماید لیکن در نظامی که بر مبنای ماهیت ایدئولوژیک شکل یافته است و این ظرفیت و پتانسیل را داراست که الگوی حکومت های شرقی و غربی را نیز به چالش بکشاند به طریق اولی قادر است و این توانمندی را دارد که در برابر هجمه ها و شبیخون های فرهنگی به قوت و قدرت ایستادگی نماید و در جبهه «ناتوی فرهنگی» دشمنان با آگاهی و بصیرت ترفندها و لطایف الحیل آنها را شناسایی کند و مغلوب نشود.
علاوه بر آن نظام جمهوری اسلامی از پشتونه ای مردمی برخوردار است بطوریکه حتی قالب های تعریف شده شیوه دموکراسی های رایج در کشورهای غربی و مدعی مردم سالاری را پشت سرگذاشته است و در اینجا دموکراسی به معنای واقعی تحقق یافته و از گزند هیاهوی رسانه های متنفذ و وابسته به کلان سرمایه دارها و همچنین نفوذ کارتل ها و تراست های بزرگ اقتصادی که نقشی تاثیرگذار و غیرقابل انکار بر آرای مردم دارند در امان است.
اینجاست که در همین انتخابات اخیر حضور 85 درصدی مردم و شور و نشاط سیاسی جامعه ایران غربی ها و مدعیان دموکراسی و مردم سالاری را با شوک مواجه کرده است.
نقش مردم در نظام جمهوری اسلامی به شرکت در انتخابات خلاصه نمی شود بلکه در عبور از عقبه ها و گذرگاه های پرپیچ و خم این ملت هستند که نقش آفرینی می کنند چون خود را صاحبان واقعی انقلاب اسلامی و کشور می دانند.
2- خیلی لازم نیست به عقب برگردیم و رصد کنیم که آیا تحرکاتی از جنس براندازی نرم و کودتای مخملی کشور و منافع ملی را تهدید کرده یا نکرده است. کافی است در همین چهار، پنج ماه گذشته فضای سیاسی کشور به دقت مورد تامل و کاوش قرار بگیرد.
از یکی، دو ماه مانده به انتخابات دشمنان خارجی و متاسفانه برخی در داخل بر روی سلامت انتخابات ایران شبهه افکنی کردند. نمونه ها و اظهارنظرها در این باره به اندازه کافی موجود است اما از باب نمونه می توان به مقاله «دانیل کالینگرت» عضو برجسته CIA اشاره نمود که در سایت «گذار» ارگان اینترنتی «خانه آزادی» (وابسته به سازمان جاسوسی آمریکا) منتشر شد و صریحا دستورالعملی را برای شبهه افکنی در انتخابات آن هم در پوشش صیانت از آراء صادر کرد. همچنانکه مرکز «سابان» وابسته به اندیشکده آمریکایی «بروکینگز» هم در جهت براندازی نرم در ایران و حمایت از مخالفان نظام قبل از انتخابات دستورالعمل صادر کرد.
بعد از انتخابات هم تمامی آشوب ها و اغتشاشات به بهانه دروغ بزرگ تقلب در انتخابات! کلید زده شد.
طرفه آنکه خود تحلیلگران و حتی مقامات غربی با فروکش کردن ناآرامی های پس از انتخابات به نقش و فعالیت آمریکا، انگلیس و برخی از متحدانشان در شکل گیری و شعله ور شدن آشوب ها اعتراف کردند.
همین اواخر بود که هیلاری کلینتون وزیرخارجه آمریکا در مصاحبه با سی.ان.ان بی پرده و گستاخانه تصریح کرد که برای حمایت از آشوب ها در ایران کارهای زیادی کردیم.
اعترافات «تیمرمن» رئیس بنیاد ملی دموکراسی (N.E.D)، «پل کریگ رابرتز» سیاستمدار سابق آمریکایی، «لرد بالتیمور» نویسنده غربی، «فیل ویلاتیو» تحلیلگر برجسته غربی و عضو کمپین مخالفان تحریم و مداخله نظامی در ایران نمونه هایی از این دست است که از نقش آمریکا در طراحی آشوب های پس از انتخابات پرده برمی دارد.
اکنون نیز با برگزاری دادگاه متهمان آشوب ها و اغتشاشات پس از انتخابات چهره های سیاسی به ارتباطشان با خارج از مرزها اعتراف دارند.
سعید حجاریان عضو شاخص حزب مشارکت بر ارتباطش با بنیاد «سوروس» و تصریح بر اینکه می خواستیم از تجارب این بنیاد در جهت انقلاب رنگی استفاده کنیم تاکید کرد.
و یا مسعود باستانی بر دریافت پول از رادیو ضدانقلابی چکاوک برای سیاه نمایی علیه نظام اعتراف نمود.
کیفرخواست چند صد صفحه ای این متهمان که ناشی از تحقیقات مقدماتی و شواهد و قرائن غیرقابل انکار است به خوبی عمق ماجرا را به تصویر کشانده است.
حال این پرسش مطرح است که براستی این تحرکات و اعترافات که خدشه ای بر آن نمی توان وارد کرد نشانه چیست؟ آیا می توان گفت چون کودتای رنگین در ایران قابلیت اجرا ندارد پس هیچ گونه تحرک و تلاشی در زمینه براندازی نرم صورت نگرفته است؟
ساده لوحی تمام عیار یا کیاستی خائنانه است که بپنداریم حوادث پس از انتخابات از سر تصادف و یا اعتراضاتی خودجوش بوده است.
و در این میان جماعتی که دنباله های دشمنان تابلودار نظام هستند یا در حالتی خوش بینانه در زمین دشمن بازی خورده اند نقش نداشته اند.
رهبر معظم انقلاب هفته پیش در دیدار با دانشجویان و نخبگان علمی و فرهنگی دانشگاه ها فرمودند: «تردیدی وجود ندارد که جریانات پس از انتخابات چه مسئولان و پیشقراولان آن بدانند و چه ندانند جریانی حساب شده بود.»
اثبات این مطلب که کودتای رنگین در ایران تحقق یافتنی نیست نقش احزاب و جریان های سیاسی ای که به دنبال براندازی نرم در جامعه بودند را پاک نمی نماید.
3- متن کیفرخواست صادره متهمان و اعترافات صریح آنها در ذیل اقدامات علیه امنیت ملی دارای عناوین مجرمانه خاص خود است که بی شک انتظار می رود دادگاه انقلاب در این باره به دقت و با سرعت و البته بر پایه عدالت حکم مقتضی و قانونی را صادر کند و آشوبگران و اغتشاشگران را چه طراحان و چه عوامل میدانی را به مجازات اعمالشان برساند. بنابراین طرح مباحثی چون «فقد عنصر قانونی» در زمینه کودتای مخملی یا انقلاب رنگین و براندازی نرم متوقف شدن در الفاظ و پشت پا زدن به مفهوم و روح قوانین کیفری است. هرچند که این بدان معنا نیست که تفسیر موسع در جزئیات روا باشد ضمن آنکه عناوینی چون اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام، جاسوسی و ... به صراحت در قوانین موضوعه کشور پیش بینی شده است.
روبرو شدن با حقایق و واقعیت ها تداوم انحراف در جاده خاکی را متوقف می کند و الا در مسیر دور برگردان از واقعیت ها قرار گرفتن بر دامنه ارزش ها و خطاها می افزاید.
